Izabella Szałaj-Zimak – I skrzypce, Elwira Przybyłowska – II skrzypce, Marek Czech – altówka, Michał Pepol – wiolonczela
Międzynarodową karierę warszawskiego zespołu rozpoczęło zaproszenie do programu BBC New Generation Artists. Od czasu nominacji do nagrody Royal Philharmonic Society za rok 2006, nagrody Borletti-Buitoni Trust oraz laurów w konkursach w Kuhmo i Banff, kwartet jest stałym gościem najbardziej prestiżowych sal koncertowych świata, m.in. Wigmore Hall i Cadogan Hall w Londynie, Concertgebouw w Amsterdamie, Palais des Beaux-Arts w Brukseli, wiedeńskiego i berlińskiego Konzerthausu, a także festiwali: BBC Proms, Aldeburgh, Schleswig Holstein czy Philips Collection w Waszyngtonie w ramach Fundacji im.Andrzeja Markowskiego. W marcu 2013 ukaże się kolejny album zespołu z kwartetami smyczkowymi Witolda Lutosławskiego i Krzysztofa Pendereckiego (Hyperion).
Anna Radziejewska – mezzosopran, absolwentka klasy prof. Jerzego Artysza w Akademii Muzycznej w Warszawie. Laureatka konkursów krajowych i międzynarodowych. Od 1999 roku solistka Warszawskiej Opery Kameralnej. Występowała między innymi w Operze Paryskiej, Operze Genewskiej, Bayerische Staatsoper w Monachium, Operach w Kolonii, Luzernie, Antwerpii, Starsburgu, w Grand Theatre Aix en Provence, Het Concertgebouw w Amsterdamie, Cite de la musique w Paryżu, na festiwalach w Salzburgu, Warszawska Jesień, Schwetzingenfestspiele, Wiener Festwochen, Holland festiwal, Maerz festiwal Berlin i wielu innych kreując arcydzieła muzyki barokowej, klasycznej i współczesnej we współpracy z takimi twórcami jak Attilio Cremonesi, Andreas Spering, Jean- Christophe Spinosi, Michael Tabachnik, Tito Ceccherini, Beat Furrer, Friedeman Layer. Wyróżniona przez Arte za nagranie pieśni Karola Szymanowskiego.
Adam Golka (ur. 1987) to amerykański pianista polskiego pochodzenia, który mimo młodego wieku zdążył zdobyć dwie najbardziej prestiżowe nagrody, jakie w USA może otrzymać pianista: Gilmore Young Artist Award (2008) i Max I. Allen Classical Fellowship Award of the American Pianists Association (2009). Zajął I miejsce w II Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Szanghaju. Jest uczniem legendarnego Leona Fleischera. Występował w najważniejszych salach koncertowych świata (Carnegie Hall, Concertgebouw) i na znaczących festiwalach (Gilmore Keyboard Festival, Newport Music Festival). Ma w repertuarze ponad 20 koncertów fortepianowych i 20 programów recitalowych (w tym wszystkie sonaty Ludwiga van Beethovena). Nie zapomina o polskich korzeniach: wykonuje utwory Witolda Lutosławskiego i pojawia się na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach Zdroju.
Ensemble La Fenice to zespół muzyki dawnej założony w 1990 r. przez grającego na cynku Jeana Tubéry’ego. Cynk to w dużym uproszczeniu zakrzywiony flet z ustnikiem trąbki, który święcił tryumfy w późnym renesansie i wczesnym baroku jako instrument najbardziej zbliżony brzmieniem do ludzkiego głosu. Nazwa Ensemble La Fenice pochodzi od utworu pt. Feniks G. M. Cesarego – również cynkisty, ale urodzonego w 1590 r., 400 lat przed powstaniem zespołu. La Fenice specjalizuje się w szesnastowiecznej muzyce włoskiej: Nieszporach Monteverdiego, motetach polichóralnych Gabrielego etc., wykonuje jednak bardzo szeroki repertuar. Zespół dwukrotnie zajął I miejsce w międzynarodowych konkursach (Bruges 1990 i Malmo 1992) i od lat jest zapraszany na wszystkie najważniejsze festiwale muzyki dawnej: w Bazylei, Bremie, Brugii, Lizbonie, Mediolanie, Oslo, Wiedniu, jak również w USA, Ameryce Południowej i Japonii. Wszyscy muzycy współtworzący Ensemble La Fenice są wybitnymi wirtuozami swoich instrumentów. Nagrania zespołu zdobywają najwyższe odznaczenia fonograficzne:Choc du Monde de la Musique, Diapason d’Or, 10/10 Répertoire, 5 étoiles.
Jean Tubéry studiował grę na flecie prostym w konserwatoriach w Tuluzie i Amsterdamie, poświęcił się jednak grze na cynku – uwielbianej w XVI i XVII w. krzyżówce instrumentów dętych drewnianych i blaszanych, która wymaga od muzyka zadęcia trębacza i zwinności flecisty. Tubéry występował z najbardziej liczącymi się zespołami muzyki dawnej: Les Arts Florissants, Collegium Vocale de Gand, Hesperion XXI, Huelgas Ensemble, Cantus Cölln, La Petite Bande, Il Giardino Armonico etc. Nagrywał dla takich wytwórni płytowych, jak Ricercar, Harmonia Mundi, Sony Classical, Virgin, Opus 111, Naïve. Każdy jego koncert i płyta to wielkie wydarzenie artystyczne, które prasa specjalistyczna określa potem jako „najbardziej udany projekt w świecie muzyki dawnej”, „sensacja sezonu” czy „najpiękniejszy koncert barokowy”.
